راه باریک

بیماری مبتلا به دیفتری بندرت خود را تا این حد ناراحت احساس می کند. درجه ی حرارت بدن به صورت استثنایی بالا رفته و به سادگی به سطح عادی باز می گردد.

دیفتری

علامت مشخصه ی دیفتری تعرق (ترشح ماده غشایی سفید رنگ) می باشد که بر روی مخاط حلق، لوزتین، گلو و گاهی اوقات نای و نایژه ها حضور پیدا می کند. دیفتری مصونیت ایجاد نمی کند و در نتیجه ممکن است یک نفر چندین بار به بیماری دیفتری مبتلا شود.

علائم دیفتری

بیماری مبتلا به دیفتری بندرت خود را تا این حد ناراحت احساس می کند. درجه ی حرارت بدن به صورت استثنایی بالا رفته و به سادگی به سطح عادی باز می گردد. هنگامی که سموم انباشته شده در بدن بیش از حد باشد ممکن است درجه حرارت بدن تا 39 و یا حتی 5/39 بالا برود.

گلو خیلی ورم نمی کند ولی در عین حال ممکن است لوزتین بیش از حد بزرگ شوند. در موارد حادتر غشاهای کوچک چسبنده ای به وجود می آیند و گاهی اوقات حتی تب نیز ایجاد نمی شود. موارد دیگری نیز وجود دارند که درجه حرارت به زیر سطح عادی آن می رسد ولی اینگونه موارد خصوصاً خطرناک هستند زیرا عدم وجود تب نشانه ی عدم توانایی بدن در نشان دادن واکنش می باشد.به گزارش آسان طب،به عبارت دیگر درجه حرارت به این علت پایین است که مسمومیت مستقیماً سیستم عصبی را مبتلا کرده و در نتیجه واکنش بدن در این رابطه ضعیف شده است.

اگر دیفتری در بینی، چشم ها، آلت تناسلی زنانه یا اطراف یک زخم تازه ایجاد شود به هیچ وجه نمی تواند ناراحتی ایجاد کند.

معمولاً دیفتری با تب، درد در دست و پا و کمر، سردرد و کسالتهای عمومی آغاز می شود. گلو و لوزتین نیز کمی قرمز و متورم می شوند. غدد گردن بزرگ شده و رنگی خاکستری پیدا می کنند. سطح غشاهای سفید پایین تر از لوزتین پیش رفته و این غشاهای کاذب می توانند به سرعت تا نایژه ها، گوش میانی ( از طریق شیپور استاش ) سینوس های بینی و حتی گاهی اوقات معده ( از طریق مری ) گسترش پیدا کنند، زیر این غشاهای کاذب بافت مرده ای وجود دارد که در حال تجزیه شدن است.

بیماری پس از ده روز خود بخود متوقف می شود، غشاهای کاذب جدا شده و به صورت قطعاتی می ریزند.

دکتر شلتون می نویسد : « جدیداً تصمیم گرفته شده که بیمار، را از بقیه جدا کنند. زمانی که من جوان بودم، بیماران مبتلا به دیفتری غشایی را از دیگران جدا نمی کردند و کسی هم به صورت مسری به بیماری دیفتری مبتلا نمی شد. یک مورد جدا شده باعث ایجاد اپیدمی نمی شود.»

دیفتری غشایی بدترین شکل دیفتری است.

از نظر پزشکی بیماری دیفتری، به عناون عفونتی در حلق شناخته می شود که عوارضی به شکل خفگی شدید ایجاد می کند.

باسیل لوافه عامل ایجاد این بیماری شناخته شده اما این فرضیه نیز امروزه مشکوک است زیرا میکروبهای دیفتری غالباً در دهان و گلوی افراد کاملاً سالمی که هرگز به آن مبتلا نشده اند نیز یافت می شود.

در صورتی که به اطلاعات بیشتری در زمینه علائم بیماری خناق نیاز دارین به اینجا (نشانه های خناق) مراجعه کنید.

علت ابتلا به بیماری دیفتری

معمولاً دیفتری درکودکان چاق،شل، «پرخور» که به عنوان کودکان کاملا«سال» محسوب می شوند به وجود می آید در حالی که این کودکان درواقع بیماران قدیمی هستند که آمدگی مبتلاء به بیماریهای حاد و خطرناک را دارند و اگر به سن بزرگسالی برسند،احتمال سرایت سل نیز برایشان وجود دارد. کودکانی که قسمت اعظم وقت خود را در خارج از منزل گذرانده و لباس کمی به تن دارند و در اتاقهای سرد که هوای آن به خوبی عوض میشود زندگی میکنند و پرخوری نیز نمی کنند، معمولا دچار دیفیتری نمیشوند.

از علائم دیفتری حالت عصبی (کاهش نیروی عصبی) که تر شحات و مواود دفعی را کاهش میدهد را می توان نام برد. قطع ترشح مواد دفعی ایجاد مسمومیت می کند و کاهش ترشحات منجر به پیدایش سوء هاضمه،تخمیر و گندیدگی در معده وروده ها می شود. این مسائل زمینه را در کودکانی که آمادگی ابتلا به بسیاری از بیماریهای کمابیش وخیم را دارند، آماده میسازد.

 

منبع مطلب دیفتری : سایت آسان طب

http://asanteb.com/